PANİK ANNE TATİLDE:)))

Panik atak teşhisi konduğundan bu güne tam bir yıl geçti. Artık daha iyiyim tabi ilaç henüz hayataımdan çıkmadı.Psikoloğuma ilk ulaştığımda ilaç da devre dışı kalacak çünkü benim devrelerim artık sağlıklı çalışmaya başladı.
Meğer bu sinsi şey hayatımdan çok şey çalmış ama ne yazık ki ben farkında varamamışım hoş çevremdekilerde fark edememiş.:) Beni hep çok hesap yapan olası riskleri en aza indirmeye çalışan biri olarak tanımlamışlardı.Oysa ki, kendimle birlikte onları da kandırmayı çok iyi başarmışım.
Bu senenin en büyük başarısı oğlumla tatile çıkmak oldu.Daha önce eşimden bu teklif geldiğinde.
-Ne gerek var canım sonra hep birlikte yaparız.
-Tekne tatili ne çıkalım çok eğleniriz (eşim)
- Tekne tatili mi? Dar alanda kısa paslaşmalar ne gerek var (ben)
Oysa bu teklifler her geldiğinde aklıma gelen ilk manzara oğluma teknede bir şeyler olma olasılığı ve benim onu asla doktora yetirtirememe düşüncemdi...Bu pinpirik değil arkadaşlar bildiğiniz hastalık...Tabi bunu psikoloğa hatta kendime bile itiraf etmem bir koca yıl aldı.Bana göre temkinli davranıyordum...Hatta insanların bunu garipsemesi benim için tam anlamıyla sorumsuzluktu.
bu korkuları yenmek uzun sürdü...Ya birşey olursa...düşüncesi aklıma gelir gelmez panik atağın o dayanılmaz fiziksel sarsıntısı başlıyordu...Ve kaçış kaçış...
Bu sene ilk defa oğlumu aldım ve tatile çıktım..Ha öyle kolay olmadı ama oldu..Çünkü bir şey olacak ise zaten olacak ve her sorunun bir çözümü var düşüncesini 1 yıldır psikoloğum oturtmayı başardı.
Şimdi tatildeyiz ve mutluyuz...
Umarım sizde başarırısınız