Ben ki yaşayana kadar , mantıkla mantıksızlık arasında bu kadar ince bir çizgi olduğunu bilmezdim. tıpkı ölümle yaşam gibi....
Çizginin mantıksız tarafına nasıl geçtiniz, yada ruhunuzda ki hangi yaralar sizi oraya itti bilinmez.Hoş bu nedenlerin peşinde koşmanın da anladım ki çok da önemi yok.
Çoğu kişiye dikkat ediyorum da ya depresyonda ya panik atak ya anksiyete bozuklu ya da vs vs.
Ya nedir bizi bu kadar yıpratan.Söyleyemediklerimiz mi , yaşayamadıklarımız mı, iyi insan olma çabamız mı, vicdanımız mı.Kime dokunmuş ki kötülüğümüz ...Hepsinin tek ama tek cevabı biziz.. O kadar kaptırmışız ki mükemmel olmaya, iyi evlat, iyi eş, iyi anne, akıllı kadın, kabiliyetli insan, yardımcı vs vs ..Ne kadar çok rolümüz var. e bi yer de de film kopuyor .
Geçen gün bir film izledim Buz devri 4. Diyolog şuydu.
Bütün kıtalar parçalanırken , hayvanlar üzgün ve kaçışırken 2 tip hep mutluydu.Sonunda bir tanesi dayanamadı sordu.
-Ya neden bu kadar mutlusunuz.
Cevap
-Çünkü biz aptalız.
Bazen gerçekten aptal olmak, aptal kadın, işten anlamayan eş inanın daha olumlu sonuçlar verir gibi geliyor:))))) E kafayı bu saatten sonra aldırmak mümkün olmadığına göre..kafanızı biraz kendinize kullanının..Kendi enerjinize sahip çıkın.
Nasıl mı? BABAMIN DEDİĞİ GİBİ "Hayatta bedava sahip olduğumuz tek şey , taşıdığımız canımız" kimsenin onu çıkartmasına izin vermeyin.
Yaşayın ve DUR demesini bilin.Bu hayatı herkes bir defa yaşıyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder